Ο Αλέξης Τσίπρας και... το χαμόγελο του Ιφικράτη!

Του Βαγγέλη Μωυσή  | follow: @vagelismoisis

Το πρόσφατο προσκλητήριο του Αλέξη Τσίπρα σε «επανάσταση των λαών του ευρωπαϊκού νότου», μπορεί να ηχεί ευχάριστο –έως και ηρωικό- στα αυτιά εκείνων που έχουν καταπιεί αμάσητο το ΔΗΘΕΝ αντιμνημονιακό παραλήρημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζοντας ότι η τυφλή κατεδάφιση της οικονομικής «θερμοκοιτίδας» στην οποία βρίσκεται η χώρα μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα του λαού.

Η πραγματικότητα είναι πως αντιμνημονιακός δεν είναι αυτός που επιθυμεί τα ακόμα χειρότερα από τα μνημόνια και τον πάτο της καταστροφής, αλλά αυτός που επιζητά την ανάδυση της χώρας και του λαού από τον εναγκαλισμό τους, στον οποίο -θυμίζω- σοσιαλιστές μας ενέπλεξαν.

Η πραγματικότητα είναι πως η ρητορεία περί «επανάστασης των λαών», κινείται ευθέως και επικίνδυνα εναντίον της δημοκρατικής ομαλότητας και εναντίον του ιδίου του λαού, τη «σωτηρία» του οποίου επικαλείται και ευαγγελίζεται ο Αλέξης Τσίπρας!

Όλο και συχνότερα, όλο και πιο εξόφθαλμα, ο Αλέξης Τσίπρας σύρεται στην επικίνδυνη συνθηματολογία των ακραίων στοιχείων που έχουν παρεισφρήσει στις τάξεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς και ζουν με το όνειρο να δουν την Ελλάδα να στροβιλίζεται σε δίνη ταραχών.

Και βέβαια, δεν θα περίμενε κανείς τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, από έναν «ηγέτη» που έχει προβάλει ως ιδεολογικό καθοδηγητή τον υμνητή της επιστράτευσης βίας και τρόμου για την επικράτηση της Αριστεράς Σλάβοϊ Ζίζεκ, ή συνομιλεί με γραφικούς (αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνους) τύπους σαν τον οπαδό της επιστράτευσης ενός βίαιου αντάρτικου πόλεων Ιφικράτη Αμυρά.

Την ώρα όμως που ο Ιφικράτης ακούει τον Τσίπρα και πιθανώς χαμογελά αυτάρεσκα, θα περίμενε κάποιος πολλά περισσότερα, από έναν «ηγέτη» που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τους Έλληνες για να τους «σώσει» όπως έχει υποστηρίξει, «εντός του Ευρώ» και οπωσδήποτε «εντός της Ευρώπης».

Διότι μπορεί τα «επαναστατικά προσκλητήρια» να ηχούν ευχάριστα, σε κάποια αυτιά οργισμένων ή στα αυτιά των ονειροπόλων μιας βίαιης ταξικής ανατροπής. Όμως πέρα από τις όποιες αστείες διευκρινήσεις περί «ειρηνικής επανάστασης», ακούνε ότι θέλουν και οι λύκοι, οι οποίοι καμουφλαρισμένοι με ξεφτισμένες προβιές, καρτερούν την αναμπουμπούλα.

Και πίσω από την ανευθυνότητα αυτών των δηλώσεων, κρύβεται μία λυσσασμένη για εξουσία νομενκλατούρα, που δεν ενδιαφέρεται να «χτίσει», αλλά ενδιαφέρεται πρωτίστως να δει ένα «γκρέμισμα», αρκεί να είναι εκείνη που θα κυριαρχήσει στα συντρίμμια.

Το μόνο για το οποίο πείθει αυτή η λυσσασμένη για εξουσία αριστερή –και παραδόξως συχνά κρατικοδίαιτη- νομενκλατούρα, είναι ένα: Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ για τη χώρα.  Δεν έχει σχέδιο, το οποίο δημοκρατικά, ομαλά και κυρίως αποτελεσματικά, να αντικαταστήσει αυτό που εφαρμόζεται για να βγει σταδιακά η χώρα, με σταθερά βήματα -και χωρίς χειρότερες εθνικές τραγωδίες- από την αλυσίδα των μνημονίων, στην οποία (επαναλαμβάνω) σοσιαλιστές την «έζεψαν»!

Και μακάρι να μπορούσαμε να συζητάμε επί ενός προτεινόμενου από την αριστερά «εναλλακτικού σχεδίου».

Ο κ. Τσίπρας όμως ομολογεί, πως το μόνο «εναλλακτικό σχέδιο» που έχει να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κατεδάφιση του μόνου σχεδίου που υπάρχει. Αυτό που αποκρύπτει, είναι πως όταν καταρρέει ή κατεδαφίζεται κάθε σχέδιο, χάνεται και κάθε έλεγχος με βαρύτατο κόστος για την κοινωνία, αφού καταρρέουν τα πάντα, μαζί με το βιοτικό επίπεδο ολόκληρου του λαού...

Μαζί συνθλίβονται και τα εθνικά συμφέροντα, αφού σε όλα τα εθνικά μέτωπα, άπαντες επωφελούνται σε βάρος της χώρας, ενώ οι πληγές που προκύπτουν κάνουν πολλά χρόνια να επουλωθούν.  Οι ζημιές παίρνουν δεκαετίες να επανορθωθούν. Και μερικές δεν ξεπερνιώνται ποτέ… Οι εχθροί της δημοκρατίας επιχαίρουν, όταν διαμορφώνεται "κλίμα" εναντίον των όρων λειτουργίας της. Και ο τρόπος με τον οποιο προσπαθεί να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, τους εξυπηρετεί.
 

Το αδιέξοδο αυτό έχει επιβεβαιωθεί με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, από τον ιδεολογικό συνοδοιπόρο του ΣΥΡΙΖΑ: Το κυπριακό ΑΚΕΛ, που πρώτα έβαλε την Κύπρο στα μνημόνια και μετά, από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης, τα καταγγέλλει ζητώντας έξοδο από την ευρωζώνη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση αν χρειαστεί.

Η «αριστερή ομολογία» του ΑΚΕΛ που τουλάχιστον δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, είναι σαφής: Εναλλακτική πολιτική μέσα στην Ευρώπη δεν υπάρχει. Πολιτική παραμονής στο ευρώ με άλλη πολιτική – με την εκβιαστική διαπραγμάτευση που ονειρεύεται κατά διαστήματα ο κ. Τσίπρας– δεν υπάρχει. Γι` αυτό, ο κ. Τσίπρας, επειδή ξέρει πως δεν μπορεί να συνομιλήσει ρεαλιστικά με τους Ευρωπαίους εταίρους, έστω και εκβιαστικά, καλεί σε επανάσταση εναντίον τους…

Την ώρα που στην Ελλάδα, εμφανίζονται οι πρώτες αχτίδες ελπίδας, ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στην έκρηξη της απελπισίας!

Και επιβεβαιώνει με τον χειρότερο τρόπο, πως η κινητήριος δύναμη αυτής της αριστεράς, είναι η ηδονή της εξουσίας και όχι η αγωνία για την αποτελεσματικότητά της….