Δέκα μικροί δημοσιογραφικοί Φασισμοί!

Του Βαγγέλη Μωυσή | follow: @vagelismoisis

Ο φασισμός, δεν θέλει κόπο... Θέλει τρόπο.

Τον τελευταίο καιρό, μια καλομακιγιαρισμένη φασίζουσα νοοτροπία που εξαπλώνεται εδώ και χρόνια σε διάφορα μετερίζια της Ενημέρωσης, επιχειρεί να εμπεδώσει την κυριαρχία της, έχοντας εξαντλήσει το στάδιο της απροκάλυπτης παρουσίας της...

Η φασίζουσα νοοτροπία που αναφέρω, έγκειται -κατά την ταπεινή μου άποψη- σε μια συλλογική τάση ατόμων με κοινή ιδεολογία ή κοινά συμφέροντα,  να διεκδικούν για τους εαυτούς τους πολύ περισσότερα δικαιώματα και πολύ λιγότερες υποχρεώσεις, εν συγκρίσει με τα πολύ λιγότερα δικαιώματα και τις αυστηρά περισσότερες υποχρεώσεις που... αφήνουν στους (ιδεολογικά) "άλλους".

Ο φασισμός, είναι πολύ απλό να δηλητηριάσει την καθημερινότητά μας. Δεν θέλει κόπο. Θέλει απλώς τρόπο. Δεν χρειάζεται "φαντεζί" στολές, ούτε φτερά και πούπουλα, ούτε φανφάρες... Αρκεί, η συστηματική ροπή σε διαφορετικά μέτρα και σταθμά, για την προσέγγιση περιστατικών με καθ`όλα όμοια χαρακτηριστικά. Και δεν χρειάζεται οι φορείς μιας φασίζουσας νοοτροπίας να αποτελούν την πλειονότητα στην κοινωνία. Αρκεί να φαίνονται ως πλειονότητα (είτε είναι, είτε όχι,) σε επιμέρους κοινωνικές ομάδες - κλειδιά.

Θέλετε παραδείγματα, από τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά που χρησιμοποιεί η εν λόγω φασίζουσα νοοτροπία, για να καλλιεργήσει τους μύθους στους οποίους βασίζει την κυριαρχία της; Υπάρχουν ουκ ολίγα! Και στους μικρούς "Φασισμούς" που παραθέτω πιο κάτω, ίσως κάποιοι αναγνωρίσουν τον εαυτό τους. Είτε στην μία, είτε στην άλλη πλευρά του παραδείγματος.

Φασισμός 1ος: Όταν μαζεύονται πέντε δημοσιογράφοι "αριστερών" πεποιθήσεων για να υποστηρίξουν με την εργασία τους ένα Μέσο Ενημέρωσης, ονομάζονται "παρέα ανεξάρτητων δημοσιογράφων". <>  Όταν  μαζεύονται πέντε κεντροδεξιών πεποιθήσεων δημοσιογράφοι, για να κάνουν το ίδιο, αποτελούν... "σφηκοφωλιά κομματόσκυλων".

Φασισμός 2ος: Αν ο αριστερός δημοσιογράφος έχει άποψη και την υποστηρίζει, είναι "εκφραστής του λαού" ή "ευσυνείδητος λειτουργός" της ενημέρωσης. <> Αν διαννοηθεί ο κεντροδεξιός δημοσιογράφος να έχει άποψη και να την υποστηρίξει, προφανώς το κάνει επειδή είναι... μίσθαρνο όργανο της Δεξιάς και της Μέρκελ!

Φασισμός 3ος:  Όταν ο αριστερών πεποιθήσεων αρχισυντάκτης, τσεκουρώσει, υποβαθμίσει, ή απλώς πετάξει στο καλάθι των αχρήστων τη δουλειά του ρεπόρτερ που παρακολούθησε μια εκδήλωση της Ν.Δ., προφανώς κάτι περισσότερο ξέρει και ουδείς δικαιούται να αμφισβητήσει τα δημοσιογραφικά κριτήρια λήψης αποφάσεων. <>  Όταν ο κεντροδεξιών πεποιθήσεων αρχισυντάκτης χρησιμοποιήσει επίσης δημοσιογραφικά κριτήρια για να κόψει, περιορίσει, ή πετάξει στον κάλαθο τη δουλειά του ρεπόρτερ που παρακολούθησε μια εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε σαφέστατη λογοκρισία που πρέπει να καταγγελθεί και ο αρχισυντάκτης να "σταυρωθεί" πειθαρχικώς προς παραδειγματισμόν!

Φασισμός 4ος: Όταν ο αριστερών πεποιθήσεων διευθυντής επιθυμεί να έχει λόγο στην επιλογή των ρεπόρτερ που θα καλύψουν το ένα ή το άλλο ρεπορτάζ, ή θα στελεχώσουν την τάδε εκπομπή, ασφαλώς και δικαιούται εκ της θέσεώς του να διαχειριστεί το προσωπικό του όπως εκείνος κρίνει καλύτερα, αλλά και να έχει άποψη για τις κατά περίπτωση ικανότητες των υφισταμένων του, χωρίς να λογοδοτεί στους υφισταμένους για τις επιλογές του. <>  Όταν ο κεντροδεξιών πεποιθήσεων διευθυντής επιθυμεί να έχει λόγο στην επιλογή του ρεπόρτερ που θα καλύψει ένα θέμα, ή του δημοσιογράφου που θα στελεχώσει μια εκπομπή, προφανώς το κάνει με κομματική σκοπιμότητα, το κίνητρό του είναι η λογοκρισία και στο φινάλε: πως τολμά; Τους υφισταμένους του, τους ρώτησε;

Φασισμός 5ος: Όταν δέκα αριστερών πεποιθήσεων δημοσιογράφοι έρχονται και καταλαμβάνουν σε ένα ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό πρόγραμμα το σύνολο των εκπομπών, ακόμα και εκείνες που είχαν επί μακρόν κεντροδεξιών πεποιθήσεων παρουσιαστές, προφανώς συμβαίνει επειδή είναι δίκαιο και δημοκρατικό να υπάρχει μια εναλλαγή και στο κάτω-κάτω της γραφής, ο εκάστοτε αρμόδιος διευθυντής έχει δικαίωμα να φτιάξει το πρόγραμμα όπως εκείνος κρίνει πως θα αποδώσει καλύτερη ποιότητα αποτελέσματος. <> Όταν όμως συμβεί το αδιανόητο, ένας ή δύο κεντροδεξιοί να αναλαμβάνουν μία εκπομπή που κατείχε ένας αριστερών πεποιθήσεων συνάδελφος μέχρι πρότινος, οφείλει να συγκλονιστεί το σύμπαν της ενημέρωσης επειδή ο μόνος προφανής λόγος είναι πως η κακή Δεξιά θέλει να βολέψει "γαλάζια παιδιά" και να ασκήσει λογοκρισία στην Ενημέρωση. 

Φασισμός 6ος: Όταν ο αριστερών πεποιθήσεων υφιστάμενος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις εντολές του προϊσταμένου του, είναι προφανώς αγωνιστής και μάγκας. <> Όταν ο κεντροδεξιών πεποιθήσεων υφιστάμενος διαννοηθεί να αψηφίσει εντολές προϊσταμένου, είναι απλώς τεμπέλης του κερατά.

Φασισμός 7ος: Όταν από μικροφώνου, ο αριστερών πεποιθήσεων δημοσιογράφος καθυβρίζει, λοιδωρεί και απαξιώνει κάθε φορέα άποψης αντίθετης από τη δική του και μάλιστα χωρίς αντίλογο, είναι προφανώς ένας δον κιχώτης της Ενημέρωσης, αρκεί ο καθυβριζόμενος να είναι άλλης πλευράς για να του αξίζει. <> Όταν ένας κεντροδεξιών πεποιθήσεων δημοσιογράφος τολμήσει να ασκήσει κριτική σε κάποιον φορέα αντίθετης άποψης, προφανώς το κάνει επειδή έτσι τον διατάσσουν τα αφεντικά του και έχει συμφέρον (συνήθως οικονομικό) να υπακούσει!

Φασισμός 8ος: Δεν έχει σημασία η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Όταν είσαι αριστερών πεποιθήσεων, εκφράζεις την κοινωνία. <> Όταν όμως είσαι κεντροδεξιών πεποιθήσεων, εκφράζεις τους πλουτοκράτες και είσαι υπάλληλος των τροϊκανών.

Φασισμός 9ος: Οι αριστεροί άνεργοι δημοσιογράφοι, είναι απλώς "άνεργοι". <> Οι κεντροδεξιοί άνεργοι δημοσιογράφοι, είναι απλώς "δεξιοί".

Φασισμός 10ος: Δέκα αριστερών πεποιθήσεων (ή συμφερόντων) δημοσιογράφοι σε ένα ψηφοδέλτιο Ένωσης Συντακτών, αποτελούν ψηφοδέλτιο συνδικαλιστικό. <> Πέντε κεντροδεξιών πεποιθήσεων δημοσιογράφοι σε ψηφοδέλτιο δέκα προσώπων, το καθιστούν "κομματικό".

Όλα τα παραπάνω καλλιεργεί η φασιζουσα νοοτροπία που εξαπλώνεται ραγδαία στα δημοσιογραφικά μετερίζια. Κι εκείνοι που πρώτοι τα καλλιεργούν, είναι οι εκείνοι που υποκριτικά ισχυρίζονται ότι είναι οι πρώτοι που αγωνίζονται για την αντικειμενικότητα της δημοσιογραφίας, που δεν πρέπει να είναι "χρωματισμένη" κατά την άσκησή της. Αυτό που πραγματικά εννοούν, είναι πως η δημοσιογραφία δεν είναι κακό να έχει "χρώμα" αρκεί να ταιριάζει με το φουλάρι τους...

Διότι υπάρχει ένας ακόμα μικρός Φασισμός, ο 11ος: Οι κεντροδεξιών πεποιθήσεων δημοσιογράφοι καθοδηγούνται από τα μικροκομματικά τους ένστικτα, σε αντίθεση με τους αριστερών πεποιθήσεων δημοσιογράφους, που είναι υπεράνω ταπεινών μικροκομματικών σκοπιμοτήτων!

Το βέβαιον είναι, πως αν όλα τα παραπάνω τα περιέγραφε κάποια πένα αριστερών πεποιθήσεων και τα εμφάνιζε κάπως αντίστροφα, ίσως δεχόταν και ένα πλήθος φιλικών χτυπημάτων στην πλάτη. Εμένα, μπορεί απλώς να μου κρεμάσουν στην πλάτη την ταμπέλα του κομματόσκυλου, για να απαξιώσουν τα γραφόμενα..

Ακόμα και τότε όμως, δεν θα πάψω να υποστηρίζω πως αντικειμενικότητα δεν είναι να μην έχεις άποψη, αλλά να έχεις την δύναμη να προσφέρεις χώρο και χρόνο και στην αντίθετη...